هویت و تاریخچه آب قلیایی
آب قلیایی امروزه به بحث بسیاری از محافل علمی تبدیل شده است. این آب طبق گفته‌ی پزشکان دارای خواص زیادی است.
اما بهتر است که در ابتدا مشخصات و هویت آن را مرور کنیم. اصولاً قلیایی بودن با سطح pH آب ارتباط دارد. pH، عددی است که میزان اسیدیته ی یک ماده را در مقیاس 0 تا 14 اندازه‌گیری می‌کند.
به‌عنوان‌مثال، آب با pH=1 بسیار اسیدی خواهد بود و با pH=13 بسیار قلیایی است و آب معمولی خنثی است (pH=7). حال با ذکر این مثال متوجه شدیم که آب یونیزه شده دارای pH بالاتر از آب آشامیدنی معمولی یعنی بین 8 تا 9 است. به همین دلیل برخی از طرفداران آن معتقدند که این آب می‌تواند اسید موجود در بدن شما را خنثی کند.
آب قلیایی
با تمام این تفاسیر و جزئیات باید این نکته را اضافه کنیم که pH بالا، به تنهایی برای غنی بودن آب کافی نیست.
آب قلیایی غنی، باید حاوی مواد معدنی و پتانسیل اکسایش-کاهش (ORP) منفی نیز باشد. ORP، توانایی آب برای عمل به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان است. هرچه شاخصORP آب منفی‌تر باشد، خاصیت آنتی‌اکسیدانی بیشتری دارد.
پژوهش‌های متعددی مطالب علمی فوق را به اثبات رسانده‌اند. طبق یافته‌هایی در کلینیک مایو (واقع در فلوریدای آمریکا)، آب معمولی برای اکثر افراد مناسب است.
همچنین مطالعه‌ای در همین زمینه با حضور 100 نفر انجام گرفته است. در این مطالعه بعد از مصرف آب با pH بالاتر نسبت به آب معمولی و تمرین شدید توسط شرکت‌کنندگان، تغییر معناداری در ویسکوزیتۀ خون کامل این افراد مشاهده شد.
نکته:
ویسکوزیته یا گران‌روی، شاخصی برای اندازه‌گیری میزان چسبناکی مواد است. ویسکوزیته‌ی خون، ارتباط مستقیمی با چگونگی عملکرد خون در عروق دارد. طوری که ویسکوزیته‌ی بالای خون، با غلظت و لخته شدن آن همراه است.
کسانی که آب با pH بالا مصرف کرده‌اند، ویسکوزیته‌ی خون خود را 6.3 درصد کاهش دادند. در مقابل، کسانی که آب آشامیدنی استاندارد مصرف کردند، این شاخص را تنها 3.36 درصد کاهش دادند.
این بدان معنی است که خون با وجود آب قلیایی، بهتر و روان‌تر به جریان می‌افتد. در واقع این موضوع می‌تواند میزان اکسیژن را در سراسر بدن افزایش دهد.
اکنون با توجه به مطالب بالا و مقالات بررسی شده، به هویت و فواید آب قلیایی پی بردیم.